मधेशी नेता र मधेशका मुद्दा
माओवादी जनयुद्धकालमा माओवादीले नेपालको पिछडिएका तथा सिमान्तकृत वर्ग तथा मधेशको हक–अधिकारको मुद्धाहरुलाई अगाडी ल्याएर नेपाली जनता तथा मधेशी जनताको मन जित्न सफल भएको थियो । माओवादीले उठाएको मुद्दाहरुलाई माओवादी स्वंमले आत्मसात गर्न असमर्थ भएको र संघियताको मुद्दालाई अन्तरिम संबिधानमा ठाउँ नदिएकै कारणले मधेशका जनता स्वतःस्पूmर्त अन्तरिम संबिधान जलाउनुको साथै मधेश बिद्रोहको सुरुवात गरे र त्यसलाई मधेशी जनअधिकार फेरमले नेतृत्व गरे ।
मधेशी जनताको त्यस आन्दोलनमा भएको सक्रिय संलग्नता र मधेशमा बलेको आगो निभ्ने लक्षण नदेखे पछि तत्कालिन प्रधानमन्त्रिन्यूले अन्तरिम संबिधानमा संघियता सुनिश्चित ग¥यो र त्यही आन्दोलनको फलस्वरुप मधेशी जनअधिकार फोरम नेपालको चौथौ ठूलो पार्टीको रुपमा स्थापित भयो ।
पहिलो सरकारको अवशान पछिको हरेक सरकारमा मधेशी पार्टीहरुले आ–आफ्नो स्वार्थ तथा सत्ताको लागि मधेशी जनताको इच्छा–आकांक्षालाई बुझेर पनि नबुझेजस्तो गरेर आफै फुट्न थाले । मधेशको हक–हितलाई ध्यान दिनुपर्ने तथा मधेशको मुद्दाहरुलाई सम्बोधन गराउनको लागि मधेशका सबै नेता एक भएर लाग्नुपर्ने बेलामा आ–आफैमा अविश्वासको संकट पैदा गरेर मधेशी जनताको विश्वासलाई ठेस पु¥याउनुको साथै मधेशको मुद्दालाई नै ओझेलमा पार्ने कार्य ग¥यो ।
हरेक पल्टको सरकार परिवर्तन सँगै मधेशी पार्टी फुट्नु तथा हरेक सरकारसँग बिभिन्न बुद्धे सहमति गर्नु र सरकारमा गइसकेपछि सहमति गराउने र गर्ने दुवैले त्यो मुद्दालाई बिर्सनुले मधेशी जनता निराश तथा मधेशी नेताहरु प्रति क्रोधित भएका छन् । एउटा सरकार खस्ने बित्तिकै मधेशवादी पार्टीहरु मन्त्रिको जागिर खानकै लागि पार्टी फुटाएर नाम मात्रको बुँद्धे सहमति गरेर कहिल्यै पनि न त त्यो बँुद्धाको लागि आवाज उठाए न त त्यो बुद्धाको लागि खासै कार्य नै गर्न सके ।
सरकारमा हुदाँको समय भन्दा सरकार बाहिर बसेको बेला सरकार बाहिर बसेको नेताहरु तथा पार्टीहरुले आवाज उठाउने गर्दथे तर त्यो नेता अथवा पार्टी पनि सरकारमा गइसकेपछि ती मुद्दालाई बिर्सन्थे ।
अब फेरी बिभिन्न नेताहरुको मुखबाट मधेशको मुद्दाहरु सुनिदै छ । सरकार परिवर्तन हुन्छ भन्ने आशमा बिभिन्न नेताहरुले मधेशको मुद्दाहरुलाई ठूल–ठूलो स्वरमा मधेश सम्बन्धि स्पस्ट धारणाको माग गर्दै छन् । मधेशको जनताको हक–अधिकारको कुराहरु गर्दै छन् । तर ती सबै कुराहरु क्षणिक हुन, दाबि गर्नेले त्यो मुद्दामा धेरै दिन सम्म अडिग हुन सक्ने छैनन् । किनकि बिगत ५ बर्षमा अडिग हुन नसकेको मुद्दामा अब अडिग होला भनेर बिश्वास गर्नु नै बेकार हो ।
पहिलो सरकारको अवशान पछिको हरेक सरकारमा मधेशी पार्टीहरुले आ–आफ्नो स्वार्थ तथा सत्ताको लागि मधेशी जनताको इच्छा–आकांक्षालाई बुझेर पनि नबुझेजस्तो गरेर आफै फुट्न थाले । मधेशको हक–हितलाई ध्यान दिनुपर्ने तथा मधेशको मुद्दाहरुलाई सम्बोधन गराउनको लागि मधेशका सबै नेता एक भएर लाग्नुपर्ने बेलामा आ–आफैमा अविश्वासको संकट पैदा गरेर मधेशी जनताको विश्वासलाई ठेस पु¥याउनुको साथै मधेशको मुद्दालाई नै ओझेलमा पार्ने कार्य ग¥यो ।
हरेक पल्टको सरकार परिवर्तन सँगै मधेशी पार्टी फुट्नु तथा हरेक सरकारसँग बिभिन्न बुद्धे सहमति गर्नु र सरकारमा गइसकेपछि सहमति गराउने र गर्ने दुवैले त्यो मुद्दालाई बिर्सनुले मधेशी जनता निराश तथा मधेशी नेताहरु प्रति क्रोधित भएका छन् । एउटा सरकार खस्ने बित्तिकै मधेशवादी पार्टीहरु मन्त्रिको जागिर खानकै लागि पार्टी फुटाएर नाम मात्रको बुँद्धे सहमति गरेर कहिल्यै पनि न त त्यो बँुद्धाको लागि आवाज उठाए न त त्यो बुद्धाको लागि खासै कार्य नै गर्न सके ।
सरकारमा हुदाँको समय भन्दा सरकार बाहिर बसेको बेला सरकार बाहिर बसेको नेताहरु तथा पार्टीहरुले आवाज उठाउने गर्दथे तर त्यो नेता अथवा पार्टी पनि सरकारमा गइसकेपछि ती मुद्दालाई बिर्सन्थे ।
अब फेरी बिभिन्न नेताहरुको मुखबाट मधेशको मुद्दाहरु सुनिदै छ । सरकार परिवर्तन हुन्छ भन्ने आशमा बिभिन्न नेताहरुले मधेशको मुद्दाहरुलाई ठूल–ठूलो स्वरमा मधेश सम्बन्धि स्पस्ट धारणाको माग गर्दै छन् । मधेशको जनताको हक–अधिकारको कुराहरु गर्दै छन् । तर ती सबै कुराहरु क्षणिक हुन, दाबि गर्नेले त्यो मुद्दामा धेरै दिन सम्म अडिग हुन सक्ने छैनन् । किनकि बिगत ५ बर्षमा अडिग हुन नसकेको मुद्दामा अब अडिग होला भनेर बिश्वास गर्नु नै बेकार हो ।
Comments
Post a Comment